تربیت اسلامی متناسب با جامعۀ امروزی(۱)
زن وقتی می‌خواهد وارد جامعه شود و با مردم زندگی کند، خود را مجبور به ترک حجاب و دین می‌بیند؛ چون جامعه بی‌حجابی را بر او تحمیل می‌کند…. پس جامعه به این زن این طور تحمیل می‌کند که یکی از این دو راه را برگزیند: یا باحجاب باشد و گوشه‌نشینی اختیار کرده و همه میدان‌های فعالیت را رها کند و یا – اگر می‌خواهد که وجود و حیات داشته باشد – حجاب و کرامت و دینش را رها کند و بی‌حجاب و بی‌کرامت و بی‌دین به این میدان‌ها قدم بگذارد.
در چنین وضعیتی ما نباید به موعظه و تهذیب فردی، بیندیشیم؛ چرا؟ چون تهذیب فردی تنها در صورتی می‌تواند موفق و مؤثر باشد که ظرفیت و توانی در حد ازخودگذشتگی و جانبازی به فرد بدهد…
معلوم نیست که حتی اگر خود ما هم مخاطب حکمی شرعی باشیم که به موجب آن باید تمام زندگی را تعطیل کنیم، به چنین حکمی عمل خواهیم کرد یا نه؟ [آن وقت] توقع داریم که این زن در آن سطح از آگاهی [دینی] به این حکم گردن نهد و از آن اطاعت کند!
پس اسلام چگونه می‌تواند این‌چنین فردی را به سطح ازخود‌گذشتگی‌های بزرگ ارتقا بدهد؟!
📚 حوزه و بایسته‌ها، ص٧٣-٧۶
تربیت اسلامی متناسب با جامعۀ امروزی (٢)
اینکه مسلمانان صدر اسلام جانشان را فدای اسلام می‌کردند… به‌خاطر بهشت و جهنم نبود، بلکه به‌خاطر این بود که به اسلام عشق می‌ورزیدند و می‌دیدند جاهل بودند که اسلام آمد و آنها را عالم کرد، پراکنده بودند که اسلام آمد و آنها را یکپارچه کرد….
اما امروز اسلام کجاست؟ چطور در راه اسلام فداکاری کنند؟ اسیرِ دست‌بسته‌ای که غرق ذلت و پستی است، چگونه ممکن است احساس کند که اسلام به او چیزی داده است؟! و واقعاً اسلام به او چه داده است؟!
بله، اسلام مقصر نیست. اسلام به او چیزی نداده است؛ چون ظالمان مانع از این شدند که اسلام به او چیزی بدهد، اما در هر صورت نتیجه این بوده که اسلام وضعیت او را عوض نکرده و درعین‌حال از او می‌خواهد که زغال افروخته و آتش را به‌دست بگیرد؛ به او گفته می‌شود : این زغال افروخته را بگیر و من [در مقابل] به تو چیزی نمی‌دهم. این منطقی و معقول نیست.
پس این موعظه و این درخواست از مردم که شما در حد فداکاری و ازخودگذشتگی هواخواه اسلام باشید، اما اسلام در برابر به شما چیزی نمی‌دهد، کاری ناشدنی و غیرممکن است.
📚 حوزه و بایسته‌ها، ص٧۶-٧٧