زمانی که در نتیجه انحراف مسلمانان، بلا و عذاب بر آنان واقع شده، یزیدبنمعاویه به حکومت رسید و با مال و جان و آبرو و عقاید ایشان هر چه خواست کرد، این بلا تنها به ستمکاران جامعه اسلامی اختصاص نیافت؛ امام حسین علیهالسلام را نیز که پاکترین، عادلترین و بهترین آنها بود، دربرگرفت و آن امام معصوم همراه با یاران و اهلبیتش به فجیعترین شکل به شهادت رسیدند.
اینها همه، منطق سنت تاریخ است. هنگامی که بر اساس سنت تاریخ، در این دنیا عذاب بر جامعهای نازل شود، تنها به ستمکاران آن جامعه اختصاص ندارد. به همین خاطر قرآن کریم در آیه دیگری میفرماید: «وَاتَّقُواْ فِتْنَهً لاَّ تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُواْ مِنکُمْ خَآصَّهً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ؛ از فتنهای که فقط به ستمکاران اختصاص ندارد، پرهیز کنید و بدانید که همانا خداوند سخت مجازات کننده است». (انفال:۲۵) در صورتی که خود قرآن در جای دیگر میفرماید: «وَلَا تَزِرُ وَازِرَهٌ وِزْرَ أُخْرَى؛ هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نخواهد گرفت». (فاطر:۱۸) آری مجازات اخروی فقط بر شخص گناهکار وارد خواهد شد، ولی مجازات دنیایی دامنهاش از این وسیعتر است.
پژوهشهای قرآنی، ص ۶۹.
