این‌که اسلام ثروتمندان را به کمک به برادران و همسایگان فقیر تشویق کرده، سخن درستى است. ولى اسلام تنها به تشویق صرف و تربیت اخلاقى ثروتمندان، بسنده نکرده، بلکه حکومت را نیز موظف کرده است تا تهیدستان را تأمین کرده، زندگى آبرومندى را براى آن‌ها فراهم کند و این وظیفه در درون نظامى قرار دارد که مناسبات بین حکومت و شهروندان را تنظیم مى‌کند.
اسلام راهبر زندگی؛ مکتب اسلام؛ رسالت ما، ص ۴۱٨.
