در قرآن کریم و سنت صحیح تشویق بسیار برای فراگیری قرآن، تدبر در معانی آن و نیز اندیشه در اهداف و مقاصد آن آمده است. خداوند متعال میفرماید: «آیا آنها در قرآن تدبّر نمیکنند، یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است؟!»[محمد: ۲۴].
در این آیه شریفه ادا نکردن حق قرآن از طریق بیتوجهی و کوتاهی در تدبر در آن به شدت توبیخ شده است.
ابو عبدالرحمن سلمی میگوید: یکی از اصحاب که به ما قرائت قرآن میآموخت گفت که آنان ده آیه از پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم میگرفتند و تا مفاهیم علمی و عملی آن را نمیآموختند، ده آیه دیگر را از آن حضرت دریافت نمیداشتند.
… این موضع اسلام، امری طبیعی است. اسلام با همه ابزارهای انگیزشیاش مسمانان را تشویق میکند تا در فراگیری قرآن و تدبر در آن بکوشند؛ زیرا قرآن دلیل جاویدان بر نبوت، قانون ثابت و آسمانی برای امت اسلامی در تمام عرصههای زندگی و کتابی هدایتگر برای بشریت است که جهان را از تاریکیها به سوی نور راهنمایی میکند. این کتاب امتی را ساخت، به آن باورهای دینی آموخت، نیرو و توانش بخشید، با مکارم اخلاقی رشدش داد و بزرگترین تمدنی را که بشریت تا به امروز شناخته است برایش بنا نهاد.
پژوهشهای قرآنی، ص ۲۱۹.