یکی از تلخترین و دشوارترین چیزهایی که ممکن است یک رهبر یا یک پیشوا یا یک صاحب روش را آزار دهد، این است که با جماعتی به سر بَرد که با او همکنشی فکری ندارند و با اهداف او زندگی نمیکنند و با خط او پیش نمیروند. با مردمانی روبهرو شود که همه چیز خود را در راه آنان نثار میکند، اما آنها اصلاً احساس نمیکنند که همه اینها در راه آنان است. از این گذشته، به او و به نیت او و به انگیزههای او شک هم میکنند. این همان آزمون جانکاهی است که امام (علی علیهالسلام) را که برترین درود و سلام بر ایشان باد، میآزُرد .
اما بهرغم این آزمون، باز از توان امام کاسته نشد و اراده ایشان سست نشد. تا واپسین دم ایستاد و تلاش کرد تا از روح بزرگ خود در این جامعه متلاشی که رو به شک و توقف بُرده، بدمد. تلاش میکرد از روح بزرگ خود در آنان بدمد تا اینکه سرانجام در مسجد کوفه به شهادت رسید. برترین درود و سلام بر او باد .
امامان اهل بیت علیهمالسلام؛ مرزبانان حریم اسلام، ص ۳۴۱.