گرچه امام باقر علیهالسلام اندیشه عموم را به چالش کشید و اندیشه مرجعیت اهل بیت علیهمالسلام را به طور آشکار ارائه کرد و در سختترین مجالس از نظر سیاسی به آن تصریح کرد، اما ایشان و امامان بعدی در حالت های عادی نسبت به این مبنا شدیداً در تقیه بودند . من معتقدم که امامان علیهمالسلام در برابر ذهنیت افکار عمومی بیشتر تقیه میکردند تا در برابر خلفای جور و ستم.
تقیه امامان علیهمالسلام به آن درجه ای که در روایات می بینیم، به خاطر خلفای جور نبوده است . گمان نمیکنم همه آن تقیه کردنها برای پرهیز از خطر خلفای جور بوده باشد . برای خلفای جور چه اهمیتی داشت که مثلاً فتوا در مسائل طهارت و نماز و روزه و مسائلی از این دست چنین یا چنان باشد، اینها مسایلی بود که به سرگرمی و خوشی و سیاست و تمایلات آنان که برایشان مهم بود، ارتباطی نداشت، آنان به این جنبه آن قدر توجه نداشته اند که سبب شود امام تا این حدی که از روایات برمیآید، تقیه کند …
امامان اهل بیت علیهمالسلام، مرزبانان حریم اسلام، ص۵٩۵.
