[vc_row][vc_column][rt_blockquote_style blockquote_author=”پژوهش‌های قرآنی، ص ۳۶۵” blockquote_content=”«این به‌خاطر آن است که هیچ تشنگى و خستگى و گرسنگى در راه خدا به آن‌ها نمی‌رسد و هیچ گامى که موجب خشم کافران می‌شود برنمی‌دارند و آسیبی از دشمن نمی‌بینند، مگر اینکه به خاطر آن، عمل صالحى براى آن‌ها نوشته می‌شود؛ زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌کند. و هیچ مال کوچک یا بزرگى را انفاق نمی‌کنند، و هیچ سرزمینى را نمی‌پیمایند، مگر اینکه براى آن‌ها نوشته می‌شود؛ تا خداوند آنچه را انجام می‌دادند به‌ بهترین شکل پاداش دهد» `{`توبه: ۱۲۰ و ۱۲۱`}`.

راه سخت و پر از خار است و تردیدی در این نیست. چه کسی گفته که راه خار ندارد، درحالی‌که این راه، راهی است که امتی را از نو می‌سازد و آن را به کانون قرآنی‌ای که از آن دور شده بود، بازمی‌گرداند؛ راهی که راه ساختن همه انسان‌ها و شکل‌دهی آن‌ها در قالب‌های آسمانی است؟ (این راه پرخار است) اما خارهای سر راه، هرچند دست‌های انسانی که برای ریشه‌کن کردن آن‌ها تلاش می‌کند را می‌خراشند، ولی در نهایت، در برابر اراده‌های قوی و عزم‌های استوار تسلیم خواهند شد.”][/vc_column][/vc_row]