اگر به شعار آسمانی «لا اله الا الله» بنگریم درمییابیم که این شعار از سویی مسیر بشریت را به مطلق حقیقی پیوند زده و ازسوی دیگر همه مطلقهای ساختگی را انکار کرده است.
تاریخ مسیر بشریت نیز نشان دهنده ارتباط منسجم میان پیوند آگاهانه به خداوند متعال و انکار معبودهای ساختگی است؛ به هر میزانی که آدمی از معبود حقیقی دور شود، گرفتار سردرگمی در میان خدایان و معبودهای پراکنده میگردد. بنابراین انکار و اثباتی که در شعار «لا اله الا الله» در کنار هم قرار گرفتهاند، دو روی یک حقیقتاند. حقیقتی که آدمی در مسیر طولانیای که در پیش دارد، از آن بینیاز نیست. چراکه فقط این حقیقت توانایی نجات مسیر بشریت از گمگشتگی را دارد و سبب میشود همه تواناییهای نوآورانه انسان شکوفا شود و از مطلقهای دروغینِ دستوپاگیر رها گردد.
انسان و عبادت، ص ۴۶.