آیا دنیا پیش روی حسین علیه‌السلام نبود؟! آیا دنیا با همه بهره‌ها، با همه اغواگری‌ها، با همه جاه و مقامش و با همه اموالش پیش‌روی حسین علیه‌السلام نبود؟! هیچ جاه و مال و بهره‌ای از بهره‌های این دنیا نبود که در دسترس حسین علیه‌السلام نباشد، اما همه این دنیای مهیا، در نگاه حسین علیه‌السلام هیچ ارزشی نداشت؛ زیرا این دنیا، دنیای دعوت‌کننده به دین نبود، بلکه دنیای سست‌عنصران و لغزش‌گران بود و حسین علیه‌السلام سست‌عنصر و لغزش‌گر نبود. او دنیا را در یک سو و دین را در سویی دیگر یافت و در کنار دین ایستاد و جنگید تا آن‌که به شهادت رسید.
این لحظات کشمکش بین دنیا و دین است که یک مبلّغ در آن‌ها سقوط یا صعود می‌کند، این لحظات است که مبلّغ دین در آن‌ها پیروز می‌شود یا شکست می‌خورد.

بارقه‌ها، ص۴۰۵.

اسلام به خاطر اینکه وابستگى شدید به دنیا و دل‏‌مشغولى‏‌هاى آن‌را از فرد مسلمان بگیرد، به دنیا، همان ظرفیت طبیعى‏‌اش را داده است؛ زیرا وقتى دنیا به مثابه هدفى نگریسته شود که با آخرت- یعنى با فرآیند بزرگ سازندگى که آخرت، انسان را به آن فرامى‏‌خواند و به آن تشویق مى‏‌کند- تعارض دارد، چنین دنیایى از سراى تربیت انسانى به محلى براى خوش‏‌گذرانى و فساد تبدیل مى‏‌شود: «زندگى دنیا، در حقیقت، بازى و سرگرمى و آرایش و فخرفروشى شما به یکدیگر و فزون‏‌جویى در اموال و فرزندان است»[حدید: ۲۰].

اسلام راهبر زندگى؛ مکتب اسلام؛ رسالت ما، ص ۲۰۲.