کسی که می‌خواهد جوانان مسلمان را به اصول لیبرالی یا کمونیستی خود جذب کند، پیش از اینکه بخواهد بخوابد، اول به این فکر می‌کند که چطور با اندیشه‌های ضاله ـ مثلاً ـ کمونیستی‌اش روی این جوان مسلمان اثر بگذارد. پس این فرد چقدر نسبت به الحاد خودش اخلاص دارد؟ دائماً به این فکر می‌کند که با چه روش‌هایی می‌تواند روی مثلاً پدرش یا آن همسایه مسلمانش اثر بگذارد و او را جذب کند. واقعاً نباید اخلاص و وفاداری ما به اسلام، کمتر از اخلاصی باشد که این‌ها به الحاد و اصول ضد اسلامی‌شان دارند.
ر.ک: السیره والمسیره فی حقائق ووثائق، ج١، ص٢٩٢.
