قرآن با فرود آمدن تدریجی، نوعی امداد معنوی مداوم برای پیامبر اکرم ‌صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم‌ بود. خداوند متعال می‌فرماید:
«و کافران گفتند: «چرا قرآن یک جا بر او نازل نمی‌شود؟!» این به‌خاطر آن است که قلب تو را به‌وسیله آن محکم داریم، و [از‌این‌رو] آن را به تدریج بر تو خواندیم» [فرقان: ۳۲].
وقتی همراه با هر حادثه، وحی نازل شود، بیشتر باعث تقویت قلب پیامبر می‌شود و در حمایت از او مؤثرتر است. این امر سبب می‌شود که فرشته وحی به سوی او فرود آید و با تجدید عهد خود، امید او به یاری پروردگار نیرو گیرد و مشکلات و سختی‌هایی را که پی‌درپی و نو‌به‌نو به سراغش می‌آیند، کوچک و ناچیز بنماید. از‌این‌رو می‌بینیم که قرآن پیوسته به پیامبر آرامش می‌دهد و سختی‌ها را در وقایع محنت‌آمیزی که بر او می‌گذشت، سبک می‌کند؛ گاهی به صراحت او را به صبر و پایداری امر می‌کند و می‌فرماید: «و در برابر آنچه [دشمنان] می‌گویند شکیبا باش و به‌طرزى شایسته از آنان دورى گزین» [مزمل: ۱۰]؛ گاهی نیز او را از حزن و اندوه باز می‌دارد و می‌فرماید: «سخن آن‌ها تو را غمگین نسازد. تمام عزّت از آن خداست» [یونس: ۶۵].

پژوهش‌های قرآنی، ص ۲۲۷