وقتی اندیشۀ دنیایی دیگر برای حسابرسی و پاداش و مجازات در میان باشد، اندیشۀ اهداف بزرگ پدیدار میشود.
در این هنگام دیگر انسان در بند زندگانی خود در این دنیا نخواهد بود و در بند گام کوتاه این جهان نخواهد ماند؛ بلکه در گرو خطی دراز خواهد بود که با آن تا جهانِ ناپیدا ادامه مییابد.
در این هنگام انسان در سطح اهداف بزرگ خواهد بود؛ اهدافی که نمیتواند آنها را پیاده کرده و نمیتواند به پایان برساند و نمیتواند از آنها بهره بگیرد.
والاترین اهداف و شکوهمندترین اهداف و فراگیرترین اهداف، اهدافی هستند که فراتر از عمر یک انسان و فراتر از هر موجودی هستند.
وقتی بشریت در سطح اهداف بزرگ باشد، ازآنجاکه بر اساس غایت و پاداش و جزایِ فراتر از مرزهای این دنیا ره سپار میشود، خواهد توانست برای آن اهداف بزرگ بهپا خیزد… هرکس از خانۀ خود به قصد هجرت در راه خدا خارج شود و آنگاه بمیرد، پاداش او بر عهده خداوند است؛ مادامی که این راه را میپوید، در هر مرحلهای جان دهد، پاداش او بر عهده خداوند است.
بخشی از سخنرانی شهید صدر در جمع شاگردانشان، ماه صفر ۱۳۸۹ق
