امام باقر(ع) سرآغاز مرحله دوم امامت
اکنون ما درباره امامی سخن می گوييم که سرآغاز نقش دوم از نقشهای سهگانه است؛ يعنی امام باقر(ع) . ايشان زماني به عرصه آمد که نقش نخست به پايان رسيده بود و ديگر همه مسلمانان میدانستند که پدران اين بزرگمرد کسانی بودهاند که جان و خون و زندگی خود را فدا کردهاند و از آسايش و فراخی و همه سويه های دنيا دست کشيدهاند تا در برابر اين کژروی بايستند و به مردم ـ دست کم ـ بگويند که اين، اسلام نيست، بلکه چيزی جز اسلام است، و اين اجرا چيزی جز آن نظريه است، و اين واقعيت بيرونی چيزی جز ادعايی است که می شود، و مفهومی که کتاب و سنت به دست می دهند، چيزی جز اين نمودی است که در دستگاه اين پيشوايان کجرو پيکره يافته است .
پس از آن که اين مهم از گذر نقش نخست به انجام رسيد، امام باقر(ع) آمد تا بگويد: اين نقشی که به انجام رسيد، فقط يک سری اعمال شخصی نبوده که کسانی جداجدا برای مصلحت اسلام انجام داده باشند و تنها تعصب بر سر اسلام وجه مشترک آنها باشد، بلکه اين نقش در حقيقت نما و نمودی است از يک گروه آگاه که به طور صحيح و آگاهانه به اسلام ايمان دارد . اين جماعت و اين گروه، همان گروه نجات يافتهای است که رسول خدا ذکر فرمود. اين گروه نشانههای ويژه و چارچوب ويژه و شرايط ويژه خود را دارد و در برابر شاخههای گوناگون معارف اسلامی روز، موضع ويژه خود را دارد .
📚 امامان اهل بیت، ص۵۸۶ـ۵۷۸.
وجودش دلیل و برهانی بر درستی عقیدۀ ماست
امام جواد(ع) همو که خداوند متعال مقدر فرمود تا وجود هُمامش در طول زندگی اهل بیت(ع) دلیل و برهانی باشد بر درستی عقیدهای که ما درباره اهل بیت(ع) به آن ایمان داریم. پدیدهای که با این امام پدیدار شد، آن بود که ایشان به امامت رسید حال آن که هنوز در سن کودکی بود.
[…] این بِدان معناست که ایشان پیشوایی طایفه شیعه را از نظر روحی و دینی و علمی و فکری به عهده گرفت حال آن که بیش از هفت سال نداشت. اگر این پدیده را که برای نخستین بار در زندگی امامان(ع) در امام جواد(ع) نمود یافته، بر اساس حساب احتمالات بررسی کنیم، هر آینه درخواهیم یافت که این پدیده به تنهایی کافی است تا حقانیت خطی را که امام جواد(ع) نمایندگی میکرد، بپذیریم؛ زیرا چگونه ممکن است با پیش فرضی جز پیش فرض امامت واقعی بتوانیم به کسی بنگریم که بیش از هفت سال سن ندارد و در عین حال، پیشواییِ این طایفه را در همه زمینههای روحی و فکری و فقهی و دینی به عهده گرفته است؟!
📚 امامان اهل بیت، ص۶۳۷ـ۶۳۸.