💠 ضرورت کناره گيری موقت خط امام علی(ع)
[…] امام حسن(ع) ـ و خط صحيح ـ ناگزير بود موقتاً کناره بگيرد و موقتاً آتش بس دهد و رهبری تمام جهان اسلام را به معاويه بسپارد تا درون مايه برنامه معاويه آشکار شود و آن مسلمانان ساده لوح ـ که فقط چیزی را می‌فهميدند که پيش چشمانشان بود ـ بفهمند علی(ع) که بود و معاويه که بود، برنامه علی(ع) چه بود و برنامه معاويه چه بود.
معاويه خود در آشکار شدن اين واقعيت سهم بسياری داشت. او اصلاً نگذاشت وقايع و رويدادها حقيقت او را آشکار کنند، بلکه از همان روز نخست درون مايه برنامه خود را علنی کرد و بر آن شد تا اين اعلان را هم در عمل و هم در سخن در همه زمينه‌های گوناگون حکمرانی‌اش ادامه دهد. تا اين که ديگر مسلمانان به طور کامل و آشکار فهميدند برنامه معاويه همان برنامه جاهليت است که می‌خواهد اسلام و نظام اسلامی را نابود کند و فهميدند علی بن ابی طالب(ع) کسی بود که با خود مشعلی داشت و راه را روشن می‌کرد.
📚 امامان اهل بیت(ع)، ص۳۶۲.
🏴 روزی که واپسین امیدها، رخت بربست
امشب به یادبود شوم‌ترین شب پس از [روز] درگذشت رسول گرامی اسلام گرد هم آمده‌ایم؛ زیرا روزی که رسول خدا جهان را بدرود گفت، تجربه اسلامی خویش را در گذربادِ تقدیر و در پهنه دسیسه‌هایی برجا گذاشت که از پسِ اندک زمانی بر آن چیره شدند.
و آن روز که امیرمؤمنان(ع) ترور شد، روزی بود که واپسین امید بر بازگشت روند آن تجربه درست از میان رخت بربست؛ امیدی که هنوز از جان مسلمانان آگاه به فراموشی نرفته و در شخص همان بزرگ مرد کالبد یافته بود؛ مردی که از نخستین دم با دغدغه‌ها و دردهای دعوت به سر بُرد و به آتشش سوخت و خشت به خشت در بنایش هم‌دست شد و به همراه استاد خویش کوشک به کوشک کاخش را به پا داشت. آن مردی که بازگوکننده همه این گام‌ها با همه دغدغه‌ها و دشواری‌ها و دردهایش بود.
📚 امامان اهل بیت(ع)، ص۲۷۵.