[vc_row][vc_column][rt_blockquote_style blockquote_content=”«… خلافت عباسی چگونه برخاست؟ چگونه شکل گرفت؟ بر اساس دعوتی که به رهبری الرضا من آل محمد (برگزیده از آل محمد) صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم فرا می‌‌خواند. یعنی این جنبش از عظمت این رویکرد و گردآمدن مسلمانان پیرامون آن به نفع خود سود جست. آنان شیعه نبودند. بیشترشان شیعه نبودند. اما می‌دانستند که رویکرد شایسته و حقیقی و محکم و استوار در علی علیه‌السلام و در یاران آگاه علی علیه‌السلام و در فرزندان علی علیه‌السلام نمایان می‌‌شود. از این رو بسیاری از اهل‌سنت یاران امامان علیهم‌السلام بودند، بلکه برخی از پیشوایان اهل‌سنت نیز از یاران بزرگ امام صادق علیه‌السلام بودند.
امامان علیهم‌السلام در این اندیشه بودند که اسلام را به مجموع امت اسلامی ارائه دهند و الگویی والا و برنامه ای والا برای مسلمانان باشند. امامان علیهم‌السلام در دو خط عمل می کردند: خط ساختن شیعیان شایسته و خط ارائه الگوی والا به تمام مسلمانان، گذشته از شیعه یا سنی بودنشان».

امامان اهل بیت علیهم‌السلام مرزبانان حریم اسلام، ص٢٨٠.”][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][rt_blockquote_style blockquote_content=”اربابان دروغین دنیا قصد داشتند به مسلمانان بفهمانند که آن‌ها به افکار و نظام‌ها و روش‌های غرب در امور اجتماعی و معیشتی نیازمند هستند و خودشان تفکر اجتماعی مخصوص یا نظامی با هویت مستقل ندارند؛ بنابراین، اسم اسلام و نظام‌های اسلامی را از قاموس فکری‌ای که می‌خواستند برای ما طراحی کنند، حذف کردند تا با گردن‌فرازی و تکبر به ما بگویند: ما قدرتمند و اندیشمند هستیم و شما ضعیف و مقلد؛ پس همراه ما بیایید تا راه را برای شما باز و مسیرتان را هموار کنیم و مشکلات را از پیش پایتان برداریم.
می‌خواستند ما را از لحاظ فکری و مادی، گرسنه نگه دارند؛ ازاین‌رو ما را از غذای فکری و مادی که اسلام به مسلمانان تقدیم می‌دارد، محروم کردند. وگرنه اگر مسلمانان این گنج عظیم را پیدا کنند و کلید رمزگشای ثروت فکری فروآمده از آسمان را بیابند، دیگر چه نیازی به مکتب‌های فکری غرب و نظام‌های اجنبی وجود خواهد داشت؟

بارقه‌ها، ص ۳۳۱.”][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][rt_blockquote_style blockquote_content=”هر یک از ما پیش از این‌که بخواهد به حساب دیگران برسد، باید از خودش حساب بکشد، باید به دردها و واکنش‌های درونی‌اش، بیاندیشد و ببیند که آیا این واکنش‌ها برای خدا است یا برای منافع خودش؟
اگر دردها و واکنش‌هایش برای منافعش باشد دیگر نباید از خدا توقعی داشته باشد، حتی نباید از خدا انتظار ثواب داشته باشد؛ چون او برای خودش غصه‌دار شده است، نه برای خدا، پس چرا خدا به او ثواب بدهد؟ برای چه کاری خدا او را پاداش بدهد؟ او حتی از ثواب هم محروم است، چه برسد به این‌که فرج و گشایش هم شامل حال او بشود، حتی از ثواب قیامت هم محروم است. اما اگر درد و رنج او حقیقتاً برای خدا باشد، اگر غصه او واقعاً برای خدا باشد، نفس و وجود او گسترده‌تر خواهد بود، افق او گسترده‌تر خواهد بود و به کل جهان اسلام و به کل مسلمانان و به کل مشکلات با نگاهی یکسان، نگاه می‌کند.

بارقه‌ها، ص ۴۸۱. “][/vc_column][/vc_row]