[vc_row][vc_column][rt_blockquote_style blockquote_content=”سخن قرآن چیست؟ قرآن می‌‌فرماید: «وَتِلْکَ الأیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ» (آل‌عمران، ١۴٠)؛ ما این روزها را بین مردم دست‌‌به‌‌دست می‌‌گردانیم. در اینجا خداوند از انسان‌ها به عنوان بشر (عادی) سخن گفته است و می‌‌فرماید: این واقعه، در حقیقت به سنت‌‌های تاریخ ارتباط دارد؛ مسلمانان در بدر، ‌زمانی که شرایط عینی، بر اساس سنت‌‌های تاریخی پیروزی را ایجاب می‌‌کرد، پیروز شدند، اما در جنگ احد که شرایط عینی اقتضای شکست را داشت، شکست خوردند. (خداوند می‌فرماید: ) «إِن یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَتِلْکَ الأیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ» (آل‌عمران، ١۴٠)؛ اگر به شما زخمی رسید، آن‌‌ها نیز به زخمی مثل آن دچار شدند و ما روزها را دست‌‌به‌‌دست بین مردم می‌‌گردانیم. هرگز نپندارید که پیروزی حق الهی شما است. نه، پیروزی به میزانی حق طبیعی شما است که شرایط عینی آن را بر اساس سنت‌های تاریخ که خدواند در جهان هستی و نه در عالم تشریع، وضع کرده است، فراهم کنید و چون در جنگ احد، این شرایط را آماده نکردید، نبرد شما به شکست انجامید.
در اینجا ‌مخاطب، انسان و فرآیندی بشری است، نه رسالتی ربانی. قرآن حتی فراتر از این می‌‌رود و این گروه بشری را که پاکیزه‌‌ترین و بهترین انسان‌‌ها در صحنه تاریخ هستند، تهدید می‌کند که اگر به نقش تاریخی خود عمل نکنند و خود را در افق رسالت آسمانی، مهیا نسازند، رسالت آسمان تعطیل نخواهد شد و سنت‌‌های تاریخ هم دست از آن‌‌ها برنخواهند داشت، بلکه دیگران به جای آن‌‌ها خواهند آمد. سنت‌‌های تاریخ آن‌‌ها را کنار زده و کسان دیگری را که از شرایط عینی بهتری برای نقش‌‌آفرینی برخوردار باشند، جایگزین آن‌‌ها خواهد کرد تا آن دیگران الگو و شاهد بر مردم باشند، در وقتی که گروه اول شرایط شاهد بودن و الگو شدن را در خود مهیا نساخته‌‌اند: «إِلاَّ تَنفِرُواْ یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَیَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَیْئًا وَاللّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ» (توبه:٣٩)؛ اگر راهی جهاد نشوید، خداوند شما را به سختی عذاب خواهد کرد و گروه دیگری را جایگزین شما خواهد کرد (از این کار) هیچ آسیبی به خداوند نخواهید رساند، که خداوند بر هر کاری توانا است. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّهٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّهٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ یَخَافُونَ لَوْمَهَ لآئِمٍ ذَلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاء وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» (مائده:۵۴)؛ ای کسانی که ایمان آوردید هرکس از شما که از دینش برگردد؛ خداوند گروهی را خواهد آورد که دوستشان دارد و آن‌ها هم خداوند را دوست دارند. آن‌ها در برابر مؤمنان فروتن و در برابر کافران قدرتمند بوده، در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ‌ کس ترسی ندارند. این فضل و رحمت خداست که به هرکس بخواهد می‌بخشد و (فضل) خداوند گسترده و او دانا است.

پژوهش‌های قرآنی، ص۶١.”][/vc_column][/vc_row]