[vc_row][vc_column][rt_blockquote_style blockquote_content=”عبادت در زندگی بشر و مسیر تمدنی او ضرورتی ثابت است؛ زیرا اساساً زمانی یک مسیر وجود خواهد داشت که مطلقی در میان باشد که آدمی به‌سوی آن کشش داشته باشد و آرمان‌هایش را از آن بگیرد. جز خداوند متعال نیز هیچ مطلقی ظرفیت ندارد که مسیر بس طولانی بشریت را دربر بگیرد و بی‌شک همه مطلق‌های ساختگی هریک به‌شکلی مانع رشد مسیر بشری می‌شوند. بنابراین ارتباط با مطلق حقیقی، نیازی ثابت است؛ چنانکه انکار مطلق‌های ساختگی نیز، نیازی ثابت است. در عین حال، ارتباط با مطلق حقیقی، تنها وقتی ممکن است که شیوه‌ای عملی و کاربردی به تقویت و نهادینه‌سازی این ارتباط بپردازد. این شیوه عملی همان عبادت است.

انسان و عبادت، ص ۴۹.”][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][rt_blockquote_style blockquote_author=”نگاه کنید به: السیره والمسیره فی حقائق ووثائق، ج‏١، ص ٣۴٨، با اندکی تصرف.” blockquote_content=”شهید صدر پس از نگارش «فلسفتنا» این کتاب را به جماعه العلماء داد که آن را به اسم خودشان منتشر کنند که به دلایلی این اتفاق نیفتاد. لذا شهید صدر آن را به نام خود منتشر کرد. کتاب از موفقیت چشمگیری برخوردار و به سرعت و به صورت گسترده منتشر شد. روزی شهید صدر درباره این اتفاق به یکی از شاگردان خود گفت: «وقتی فلسفتنا چاپ شد، نمی‌دانستم چنین آوازه‌ای در جهان پیدا خواهد کرد و برای نویسنده‌اش چنین شهرتی را رقم خواهد زد. اکنون گاهی با خودم فکر می‌کنم اگر از این امر اطلاع داشتم و می‌دانستم که این کتاب چنین اعتباری برای مؤلفش می‌آفریند، آیا باز هم حاضر بودم آن را به اسم جماعه العلماء منتشر کنم؟ گاهی از ترس اینکه اگر این امر را می‌دانستم حاضر به انتشار آن با نامی غیر از نام خود نبودم، گریه‌ام می‌گیرد».”][/vc_column][/vc_row]